Natievorming in Indonesië
Politiek
Door de strijd voor onafhankelijk onder leiding van Soekarno was er wel degelijk sprake van nationalisme in het land. Echter werd al snel duidelijk dat er veel culturele tegenstellingen in het land zijn door de vele bevolkingsgroepen. Indonesië is een van de weinige landen in (Zuidoost-)Azië met een democratie. Dit bevordert de natievorming, omdat iedere bevolkingsgroep iets te zeggen heeft waardoor belangen van veel bevolkingsgroepen worden doorgevoerd. Verder is er sinds 1999 een decentralisatieproces aan de gang. Dit houdt in dat aan onderdelen van een maatschappelijke instelling op bestuurlijk, staatkundig of economisch gebied meer zelfstandigheid wordt verleend. Hierdoor worden de verschillen tussen de etnische groepen nog duidelijker.
Economie
De economie in Indonesië is redelijk goed. Een groot deel van de bevolking werkt in de agrarische sector en één achtste van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Het land is zeer vruchtbaar door de vele vulkanen en regenval, waardoor de landbouw een van de belangrijkste middelen is. De sociale gelijkheid op gebied van arbeid is redelijk eerlijk, maar verder speelt de economie echter geen bepalende factor in de natievorming in Indonesië.
Cultuur
Indonesië is grotendeels een islamitisch land. Het probleem is dat de Islam niet de enige godsdienst is in het land. Zo’n 10 procent van het land is christelijk, tegenover 80 procent islamitisch. Verder zijn er ook nog meerdere kleine boeddhistische en hindoestaanse groeperingen. Door de verschillende godsdiensten zijn er eilanden met bevolkingsgroepen die zich willen afscheiden van gebieden met andere godsdiensten. Een voorbeeld hiervan is de eilandengroep Molukken. Op de Molukken is ongeveer de helft christelijk waardoor zij zich graag zouden willen afscheiden van Indonesië. De verschillende religies en bevolkingsgroepen bevordert de natievorming in Indonesië dus niet.